Онҳо, ки соҳибномусанд ҳама вақт дар ҳунари худ дар пешгоҳанд. Дар ин бора Меҳмоншо Шарифзода, файласуф ва муҳаққиқи тоҷик, ки тайи чанд моҳи ахир дар Аврупо ба сар мебурд ва ба таҳқиқи масъалаи номус дар шинохти ҷомеаи Ғарб ва донишмандони ғарбӣ сари кор дошт, змини як сӯҳбат бо Озодагон иброз дошт.
Ӯ афзуд, ки соҳибномусон дар масоили марбут ба номус сахт ҳадафманд ва самимимианд: « Ин гуна ҳадафмандӣ ва самимият метавонад дар ҳама ҷабҳа боиси пешравӣ дар сатҳи ҷаҳонӣ бошад. Имрўз дар пешгоҳи илм, ҳунар, фикр ва сиёсат мо ба “деворҳо”, ба мардони номусӣ беш аз ҳарвақта ниёз дорем ва имконийят ҳам дорем агар аз худшиносӣ, қудрат ва дониш (ҳақиқат, идеология ) дуруст истифода бурда тавонем...
Барои ба даст овардани иттилои бештар ба ин нишонӣ муроҷиат намоед: https://www.ozodagon.com/sr/item/16513
Мӯҳр