Ҳоло дар торнамои avaaz.org раъйдиҳӣ барои гузоштани ҳайкали муҳоҷир ё муҳоҷирони тоҷик дар Душанбе идома дорад. Тарадфори ин иқдом мегӯянд, муҳоҷирон иқтисоди Тоҷикистонро мечархонанд ва месазад барои онҳо ҳайкал гузошт. “Озодагон” аз мусоҳибони худ пурсид, “ҳайкали муҳоҷир дар Душанбе гузошта шавад?”
Раҷаби МИРЗО, роҳбари маркази таҳлилии “Бозтоб”:
“Ба фикрам, мавзӯи каҳрамонӣ дар Тоҷикистон масъалаи печида аст. Дар ин чанд соли охир чанд категорияи қаҳрамон доштем. Як муддат мегуфтанд, ки зиёӣ бояд қаҳрамон бошад. Баъд аз ҷанги шаҳрвандӣ, баръакс, гуфтанд, ки ҳамон ҷанговарон бояд қаҳрамон шаванд. Як муддати дигар ҳатто аз сарватмандон ҳам қаҳрамонсозӣ мекарданд. Ниёзҳои ҷомеаи мо барои як симои қаҳрамон мушаххас нашудааст, системаи ҷамъиятӣ шакл нагирифтааст. Дуруст аст, ки муҳоҷирони мо иқтисоди кишварро нигоҳ медоранд. Агар ин муҳоҷирони мо барои фаъолият ба кишвар баргарданд, ҳукумат муваззаф мешавад, чораҳое барои ҳалли мушкилот биандешад. Чӣ қадар ҳам саҳми муҳоҷирон барои иқдисодиёт муҳим набошад, дар ҳар сурат ман тарафдори қаҳрамон кардани онҳо нестам. Қаҳрамон кист? Умуман қаҳрамон онест, ки кишвар ва миллати худро дар хориҷ муаррифӣ мекунад. Аммо муҳоҷирони мо бештар барои бароварда сохтани ниёзи иҷтимоии хонаводаи худ сафар мекунанд. Аз ин хотир, қаҳрамон сохтан чандон дуруст нест.”
Шокирҷон ҲАКИМОВ, доктори илми ҳуқуқ:
“Ин пешниҳоде, ки ба миён омад, ҳолати ҳамин шабу рӯзи муҳоҷиронро ифода мекунад. Ҳамзамон мантиқ, арзиш ва ҷавҳар вуҷуд дорад. Тибқи маълумоти оморӣ буҷет ва ҳалли мушкилоти иҷтимоӣ аз ҳисоби муҳоҷирон аст. Агар онҳо баргарданд, кор нест. Гумон мекунам, барои мондани муҷассамаи муҳоҷир дар Душанбе зарурат нест. Ҳамзамон мақомоти расмии давлат бояд ба тавре фаъолият кунанд, ки кафолатҳои ҳуқуқии амният ва иҷтимоии шаҳрвандонро берун аз кишвар таъмин намоянд ва онҳо худро шаҳрванди комилҳуқуқи Тоҷикистон эҳсос кунанд.”
Абдураҳмон ХОНОВ, вакили Маҷлиси Намояндагон:
“Он шаҳрвандоне, ки дар хориҷ чунин пешниҳод кардаанд, наметавонем ҳамаи он пешниҳодотро қабул намоем. Дар хориҷ шаҳрвандон зиёданд ва шояд ин пешниҳод танҳо аз тарафи гурӯҳи кӯчак бошад. Дуруст аст, ки муҳоҷирони мо иқтисоди кишварро пеш бурдаанд. Ин бисёр масъалаи муҳим аст. Тамоми фаъолияти мо дар доираи қонуни амамлкунанда бояд сурат бигирад. Ин иқдоми ҷомеаи шаҳрвандӣ аст, он бояд бо қонун ва мақомот ҳамоҳанг карда шавад. Гузашта аз ин, мо символи давлатдорӣ дорем. Дар маркази Душанбе ҳайкали Исмоили Сомонӣ ҳаст. Ин беҳтарин рамзи худшиносӣ ва ифтихори миллӣ аст. Фикр мекунам, ба қаҳрамонсозиҳои дигар ниёз надорем.”