Хонандаи азиз, ҳоло номаи яке аз дӯстон Абураҳмон Раҳмоновро нашр мекунем, ки ба истиқлолияти Тоҷикистон ва даврони даргириҳои солҳои навадум рабт дорад. Агар Шумо ҳам гуфтание доред, лутфан, номаҳои худро ба имейли ozodagonweb@gmail.com бифристед.
“Аз оғози даргириҳои кишвар бештар аз бист сол гузашта. Аммо ҳамоно садои тир ва нолаи ҷонгудозе дар гӯшам садо медиҳад.
Ҷавони навхатеро дар пешонааш тир менадозанд. Магар дар рӯ ба рӯи марг хомӯш будан имкон дорад, вақте марг маҷбурист? Вақте қотилатро бо чашмонат мебинӣ. Билохира, ӯ ҳамсояат, хаммазҳабат ва ҳамиллатат аст. Ба Худо нолаи дард мекунӣ! Дод мезанӣ, ҳайҳот, садоят дар гулӯят кайҳо мурда. Ба мисли бародари тармаргат аз тири дайдуе...оқипадаре...
Қисмате аз мардуми диёри тозаистиқлоли тоҷикон хонабардӯш гашту дарёи Омуро убур кард хору зор. Дар зери тиру тӯпи ғайр. Даҳҳо нафар аз гулдуроси тӯп ва садои сахти ҷонхароши тири болои сар аз бими марг худро ба дарё партофт. Касе тавонист ҷон ба саломат бурд. Бахтбаргаштагон луқмаи моҳиён шуданд. Таззодро бинед, моҳиён акнун одам мехӯранд. Моҳиёни дарёи Вахш ва Омӯ. Боз нолаҳои талх. Боз тир ба ҷигари сӯхтаи модари тоҷик.
Ҷашни истиқлоият наздик мешавад. Кишвар омодагӣ дорад. Ҳофизу ҳофизаҳо суруд мехонанду раққосаҳо ва раққосон мерақсанд. Дуруст аст, ки сари зиндаро дар гӯр монда намешавад. Гумонам зиёд рақсанда шудем. Дигар моро коре намонда. Вақте шумораи муҳоҷиронамон аз ҳазорҳо гузашта миллионро пахш кардан дорад.
Боз даҳҳо мушкилоти дигар дар хонаву кӯчаву бозор моро гиребонгир аст. Ҳамоно рақс. Раққосон, ба хаёлам, на рӯи саҳна балки рӯи қабри шаҳидон ва дили дардманди МОДАРОН мерақсанд. Садои ҳофизон (ба Худо садои ҳамаи ҳофизон мисли ғук мерасанд бар гӯшам) фалакро мекафонад. Касе намешунавад оҳи шаҳидонро. Сарчашмаҳои расмӣ ва ғайрирасмӣ аз 60 то 150 ҳазор шумораи шаҳидони даргириҳои кишварро рақам мезананд. Хисорот аз марзи миллонҳо гузашта. Ононе, ки дар сархати сангарҳо буданд, ҷони худу фарзандонашонро наҷот доданд. Имрӯз либоси бегуноҳӣ ба бар кардаву гунаҳкор дасти ҳамсояро ҳисоб мекунанд. Мақому кӯшкҳоро насиби худ ва фарзандон карда.
Ба марги бегуноҳии шаҳидон касеро кор нест. Виҷдони одамгарӣ пеши онон хоки роҳ гашта. Мард набояд нола кунад. Вале ман нола мекунам. Аз бевиҷдонии саркардагони ҷанги миллатам. Сахт ва дарднок!
Абдураҳмон Раҳмонов”