Раҳматулло Зоиров: “Ҳафтод пуштам тоҷиканд, на узбак!”

Раҳматилло Зойиров, раиси Ҳизби сотсиал – демократии Тоҷикистон, охиран пас аз сафарҳои пай дар пай ба Россияву Ӯзбекистон эълон дошт, ки номзадии худро барои ширкат дар интихоботи президентии соли ҷории Ҷумҳурии Тоҷикистон хоҳад гузошт. Рафтори ӯро дар ҷомеа ба таври ҷиддӣ қабул накарданд, аммо Зойиров бо як пофишории хос дар воситаҳои ахбори омма тасмимашро қатъӣ гуфта, идома медиҳад: «Бале ширкат хоҳам кард, аммо на танҳо аз сӯи неруҳои мухолиф, балки аз тамоми нерӯҳои демократӣ. Ин посухи ман ҷиддӣ буд».
Гуфтори Зойиров дар ҳоле садо дод, ки ӯ қаблан номзадиаш ба мансаби президентӣ ва иштирок дар интихоботро номуайян номида буд. Баъди сафар ба Ҷумҳурии Ӯзбекистон дар оҳанги гуфтори ӯ ҷиддият пайдо шуд. Ҳатто замоне ки созмони Ҷунбиши миллӣ аз номи ӯ дар интихобот дастгирӣ кард, Зойиров ягон баромади махсус надошт ва иқдоми Ҷунбиши миллиро сад дарсад ҷонибдорӣ накард. Гӯё оташе буд, ки як афрӯхта шуду хокистар гашт, яъне ғайр аз ҳамон ҳафта, касе ба ин сухан мутаваҷҷеҳ нашуд. Аммо ин тасмими кунуниаш хеле бодиққат ва ҳассос менамояд. Масалан, мегӯяд: «Бидуни хоксории дурӯғин мехоҳам бигӯям, ки номзади ягона дар интихоботи президентӣ на танҳо аз ҷониби ҳизбҳо ва гурӯҳҳои мухолиф, балки аз тарафи гурӯҳҳои демократӣ низ бошам. На барои он ки ман беҳтаринам. Ман ҳокимиятро дӯст намедорам. Ман шаҳрванди оддӣ, ростқавл, ба қадри кофӣ таҳсилдида ва масъулиятшиноси Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳастам. Ҳоло бошад, номзадии худро пешбарӣ мекунам ва эълон медорам, ки ин масъулиятро барои Ватан ва халқи он ба ӯҳда мегирам».
Чуноне ки дар суханҳои боло намудор мегардад, Зойиров худро шахси беҳтарин ва ҳукуматбезор номидааст. Агар ҳақиқатан ҳам Зойиров аз ҳукумат безор мебуд, ҳеҷ гоҳ номзадиашро дар интихобот намегузошт ва худро шаҳрванди оддӣ ва таҳсилдида ном намебурд. Ҳаминро бояд гуфт, аксари кулли шаҳрвандони дар сохторҳои қудративу низомӣ кору фаъолиятдошта таҳсилкарда ҳастанд. Аммо дар назари Зойиров танҳо шахсияти ӯ ба қадри кофӣ таҳсилдида менамояду халос. Гӯё дигарон ба қадри кофӣ таҳсил надидаанд ва масъулиятшинос нестанд.
Бояд гуфт, ки то лаҳзаи сафар ба Ӯзбекистон Зойиров дар ҳеҷ куҷо дар хусуси гузоштани номаш ба интихобот ҷиддӣ тасмим нагирифтаву нагуфта буд, вале баъди бозгаштан аз Ӯзбекистон вай эълом кард, ки инштирок хоҳад кард. Метавон ба хулосае омад, ки Зойиров дастандаркори Ӯзбекистон аст ва дар ин сафар роҳи ояндаашро муайян карда. Агар ӯ аз одамони давлати ҳамсоя нест, пас чаро пештар ин тасмимро нагирифт. Ҳадс задан мумкин аст, ки роҳбарони воломақоми кишвари ҳамсоя ӯро бовар кунонидаанд, то дар интихоботи дарпешистода номзадиашро гузорад ва эҳтимоли ғолиб омадан бо дастгирии онҳо вуҷуд дорад. Аммо бидонанд, ки ҳамон каму беш боварии доштаи баъзе тоҷикон пас аз сафар ба Ҷумҳурии Ӯзбекистон аз байн рафт ва барои ҳамагон маълум гардид, ки Зойиров кист ва барои кӣ хизмат мекунад.

ОООбоо и Рахматулло Зоировам одами бузург будааст, ку абача овозат дар худуди чумхури пахн шуд и баъзе занако фахмад дуохони миёяд и ту авлиё будаи Зоиров гаштаи хизб гуфа рав эмом хатиби ягон масчид товба дигар гап наёфти кариб худашро авлоди пайгамбар эътироф карда буд. Гумуш кун Зоиров аврохои чунин бузургонро норохат накун ту ба Худову бандаш маълум хасти чи гуна одам хасти. Худтаърифкуни кори хуб нест хазрати домулло Зоиров.