Ҷавонон ба кӣ пайравӣ кунанд: Олимон, тоҷирон ё муҳоҷирон?
Панҷоҳ дарсади донишҷӯён дар Тоҷикистон ҳангоми таҳсил маҷбур мешаванд, ки ихтисос ва ё муассисаи таълимияшонро иваз кунанд. Онҳо дар даврони донишҷӯӣ эҳсос мекунанд, ки ё ихтисоси интихобкардаашонро дӯст намедоранд, ё касбашон “ояндадор” нест ва ё дурнамои онро намефаҳманд.
Орзуи ягон шахси соҳибкасб шудан асосан то ба мактаб рафтан дар дили кӯчаки кӯдакон ҷо мешавад ва баъдан такмил меёбад. Аммо дар ноҳияҳо ва деҳаҳои дурдасти Тоҷикистон чӣ?
Табиист, бисёриҳо касби худро таъриф мекунанд ва онро беҳтарин медонанд ва аз худкунии онро барои ҷавонон ногузир медонанд. Хеле ками одамон таҳлили амиқ намуда, ба наврасону ҷавонон маслиҳати муфид медиҳанд, ки кадоме аз касбҳоро барои худ интихоб намоянд, то ҳам нон ёбанду ҳам ном.
Баъзе ҷавонон аслан аз касе ҳам маслиҳат намепурсанд, фақат ба ҳаёти бошукуҳи дигарон таваҷҷуҳ намуда, самти фаъолияти ин тоифаро интихоб менамоянд. Ба гумоне ки маҳз касби онҳо сарчашмаи хушбахтияшон будааст.
Пеш аз донишҷӯ шудан, бояд хонандагон (дар синфи нуҳ ё даҳ) дар рӯзҳои дарҳои бози муассисаҳои таълимӣ ба он донишгоҳе, ки пешакӣ нияти дохил шудан доранд, бираванд. Дар дарсҳо иштирок кунанд. Бо устодон ва донишҷӯён ҳамсуҳбат ва бо синфхонаву лабораторияву умуман имконоти муассисаҳо ошно шаванд.
Ман чанде пеш дар баъзе аз минтақаҳои кӯҳии Тоҷикистон будам. Бо чанде аз наврасон дар бораи интихоби касбашон пурсидам. Аксарият дар дили кӯчакашон орзуҳои хубе мепарваранд. Яке мехоҳад, табиб бошаду диагре ҳам додситон ва нафари дигар ҳам кайҳоннавард.
Ин, албатта, орзуи онҳост. Вале зиндагии воқеии мо зоҳиран ин ҳама орзуҳоро аз бех бармеканад. Чаро ки як тоҷик барои табиб шудан хеле бояд ранҷ бикашаду хеле пул сарф намояд, ки ин тавонро на ҳамаи хонаводаҳо доранд. Ё барои кайҳоннавард шудан.
Ин аст, ки ба мушоҳидаи мо, аксари ин наврасони дилашон пур аз орзу дар айни ҷавонӣ барои дарёфти як бурида нон худро ба муҳоҷират ва ё тиҷорат мезананд. Ва тамоми орзуи кӯдакии онҳо бо машаққати муҳоҷирату тиҷорат ба поёни худ мерасад.
Вале то ҷон дар бадан ҳаст, умед ҳаст. Ҳоло бархе аз ҷавонони мо бо вуҷуди мушкилҳо дар кишвар ва берун аз он таҳсил мекунанду касб меомӯзанд. Барои ҳамин, бояд ба қадри орзуи наврасон расиду барояшон шароит фароҳам овард.
Замониддин НАСРИДДИНОВ,
барои “Озодагон”
Мӯҳр
ТАҚВИМ
« Ноябр 2024 » |
---|
Душ | Сеш | Чор | Пан | Ҷум | Шан | Якш |
---|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |