Дар Тоҷикистон бештар аз он нигаронӣ мешавад, ки мардон монеи таҳсили духтарон дар макотиби олӣ мегарданд. Таҷрибаомӯзи “Озодагон”, Қадриддин Исоев, дар як сӯҳбати сарироҳӣ аз се сокини шаҳри Душанбе пурсид, то куҷо ба маълумоти олӣ доштани духтарон мухолифу то куҷо тарафдоранд.
Зуҳурбек Зокиров, як сокини Душанбе, гуфт, шеваи либоспӯшии духтарон дар донишгоҳҳову мактабҳои таҳсилоти ҳамагонӣ ӯро водор мекунад, то аз таҳсили духтаронаш дар макотиби олӣ ҷилавгирӣ намояд, ҳарчад бисёр мехоҳад онҳо маълумот дошта бошанд. Ба қавли мусоҳиби мо, “мутаассифона, болои духтарҳо фишор меоранд, то бо сари пӯшида ба синфхона дохил нашаванд. Ба тарзи либоспӯшии онҳо дахолат мекунанд. Аз ин нуқтаи назар мо наметавонем духтарҳоямонро беиффату аз тарбия маҳрум созем.”
Сорбон Закиюллоев, фориғуттаҳсили Донишкадаи забонҳо, низ чунин андеша дорад. Вале ӯ мегӯяд, барои идомаи таҳсили ҳамсару духтараш омодааст ба хориҷ аз Тоҷикистон биравад. “Чунки он ҷо озод аст. Ҳадди ақалл дар онҷо ба либоси занони мо дахолат намекунанд. Ҳар рӯз масъулини Вазорати маориф як шакли либоспӯшӣ пешниҳод мекунанд, ки ин ақидаи Ғарб аст дар мо ҷорӣ мешавад”,-илова кард ӯ.
Илҳомиддин Давлатов, омӯзгори гимназияи хусусӣ ба номи Абурайҳони Берунӣ, андешаи дигар дорад. Номбурда вазъи пасти иқтисодиро сабаби аслии ин вазъ медонад: “Шахсан 614 сомонӣ моҳона мегирам. Бовар кунед, ин маблағ дар роҳкиро ва баъзе лавозимоти хона ба зӯр кифоягӣ мекунад, чи гуна ҳамсару духтарони худро мо ба илмандӯзӣ ташвиқ кунем?”