Маҳмадсаид Убайдуллоев ваҳдатро аз нигоҳи дин шарҳ дод
Маҳмадсаид Убайдуллоев, раиси шаҳри Душанбе, дар арафаи ҷашни Ваҳдати миллӣ, ки 27-уми июн таҷлил мегардад, таҳдидҳои асосиро ба ваҳдати тоҷикон баррасӣ кардааст.
Убайдуллоев бо нашри як матлаб дар сомонаи шаҳрдорӣ изҳор доштааст, ки раванди ваҳдат дар як давлат ё ҷомеа на танҳо ба омилҳои дохилӣ вобаста аст: “Омилҳои берунӣ, аз ҷумла муносибатҳои байни давлатҳо, таҳдидҳои замони ҷаҳоншавӣ низ барои ҳалли масъалаи таҳкими ваҳдат ва субот дар минтақа ва ҷаҳон андешидани тадбирҳои якҷоя ва зарурро ба миён мегузоранд.”
Раиси Душанбе бо зикри аҳамияти Ваҳдат таъкид намудааст, ки “имрӯз баъзе неруҳои ҷаҳонӣ барои ҷорӣ кардани низоми ба худашон маъқул аз зӯроварӣ ва қувваҳои низомӣ низ истифода мекунанд. Вале ҷомеаи хушбахтонаи инсониро на ба воситаи зӯроварӣ ва фишорҳо, балки аз роҳи дониш ва такя ба ақлу хирад ва эҳтироми ҳуқуқи табиии дигарон барпо кардан имконпазир аст.”
Убайдуллоев дар қатори таҳдидҳо ба давлат ва ваҳдати миллӣ, хатарҳои экологӣ, терроризми байналхалқӣ, ҷинояткории трансмиллӣ, гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир, бештар шудани тамоили тундгароёнаи динӣ, афзудани бекориро номбар кардааст. Ба гуфтаи Убайдуллоев барои коҳиши таъсири ин омилҳо, ҳалли масъалаҳои мубрами ҷомеа, хусусан муҳоҷирати меҳнатӣ ва ҳифзи ҳуқуқҳои муҳоҷирон чораҳои зарурӣ андешида шудаанд ва кор дар ин самт идома дорад.
Раиси Душанбе меафзояд, ки дар шароити ҳозира ба ваҳдати миллии мо омилҳои идеологӣ–мафкуравӣ низ таҳдид мекунанд: “Роҳи пешгирифтаи мо - бунёди давлати дунявӣ, ҳуқуҳбунёд ва демократӣ аст. Ин меъёр дар Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон таҷассум гардидааст ва тағйирнопазир мебошад. Ба ибораи дигар, мо дар радифи арзишҳои милливу диниамон ба арзишҳои дунявии умумибашарӣ арҷ мегузорем ва равандҳои демократиро фаъолона ва пайгирона дастгирӣ менамоем. Озодии сухан, озодии виҷдон ва гуногунандешӣ, ки рукнҳои асосии давлати демократӣ мебошанд, бояд дар доираи қонун сурат гиранд ва ба ҳеҷ ваҷҳ суботи ҷомеаро халалдор насозанд».
Убайдуллоев ҳушдор медиҳад, ки баъзе қувваҳо ба ваҳдати миллӣ ва суботи сиёсии ҷомеаамон манфиатдор нестанд. Барои истодагарӣ дар баробари ин таҳдидҳо Убайдуллоев зарур мешуморад, ки “бо истифода аз потенсиали ҳамаи рукнҳои давлатӣ ва ҷомеаи шаҳрвандӣ, ҳизбҳои сиёсӣ ва ниҳодҳои дигари ҷамъиятӣ баҳри таҳкими ваҳдати миллӣ якҷоя фаъолият намуда, ҳимояи манфиатҳои давлат ва ҳар як шаҳрвандро вазифаи муҳимтарини худ шуморем.”
Убайдуллоев эътимоди ҷомеаро омили дигари бақои ваҳдат хондааст: “Аз ҷумла гирифтани маълумот, соҳиб шудан ба мақомҳои шоистаи иҷтимоӣ, бе мамониат пеш бурдани соҳибкории фардӣ ва ғайра омили асосии таҳкими ваҳдати миллӣ пазируфта шудаанд.”
Ба гуфтаи Убайдуллоев “эътимоди миллӣ на он қадар аз ҳаҷми захираи иқтисодии андӯхта, балки бештар ба он вобаста аст, ки якдилии иҷтимоӣ миёни қишрҳои гуногуни ҷомеа то чӣ андоза ташаккул ёфтааст.”
Убайдуллоев ваҳдатро аз нигоҳи дин ҳам шарҳ дода, аз ҷумла зикр кардааст, “Аз нигоҳи дини мубини ислом ваҳдат–мафҳумест, ки аз исми сифоти Илоҳӣ дар маърифати инсоният ҷой гирифтааст. Китобҳои осмонӣ ва Паёмбарон бо мурури замон ҷомеаи инсониро ба ягонагию ҳамкории миллатҳо ташвиқ кардаанд. Ба ақидаи исломӣ Офаридгор бо фиристодани Қуръони маҷид на танҳо дину миллату нажодҳоро ба ҳам овард, балки омилҳои тафриқаандозии байни косибону ҳунармандон, тоҷирону кишоварзон, ходимону хоҷагон ва ғайраро ноҷоиз шумурда, мардумони табақаҳои мухталифи ҷамъияту минтақаҳои гуногунро ба иттиҳоду ҳамбастагӣ ва ҳаёти осоиштаву мусолиматомез даъват намудааст. Дар Қуръони карим омадааст: «Якҷо ба дини Худо чанг бизанед ва ҷудоӣ накунед» (Оли Имрон, ояи 103). Дар сураи «Ҳуҷарот» ояи 10 мегӯяд: «Ҳамоно мӯъминон бародари ҳамдигаранд, пас дар байни бародаронатон сулҳу созиш барқарор кунед ва аз Худо битарсед, умед аст, ки мавриди раҳмати илоҳӣ қарор гиред». Паёмбари ислом хазрати Муҳаммад(с) фармудаҳои Офаридгорро ба тобеони худ низ ҳам дар пиндору гуфтор ва ҳам дар рафтор интиқол дод ва ба мусалмонон муроҷиат карда гуфта аст: «Эй мардум! Ҳар оина Парвардигори Шумо ягона аст ва ҳар оина падари шумо як кас аст. Огоҳ бошед, ки арабиро бар аҷамӣ ва аҷамиро бар арабӣ, сурхпӯстро бар сиёҳпӯст ва сиёҳпӯстро бар сурхпӯст фазлу бартарӣ нест, магар ба тақво ва парҳезгорӣ, ҳар оина гиромитарини шумо назди Худованд парҳезгортарини шумо аст».
Дар илова Убайдулоев аз қавли Абӯмӯсои Ашъарӣ ривоят овардааст, ки Расули Худо (с) фармуд: «Иртиботи як мусулмон бо мусулмони дигар монанди бинои деворест, ки як қисмати он қисмати дигарро маҳкам месозад». (Ривояти Бухорӣ ва Муслим)
Раиси Душанбе бо таассуф илова мекунад, ки бо мурури замон ин маърифати баланди ваҳдату якдилӣ дар натиҷаи ғаразҳои ноҷо осеб дида, ба ҳусни ахлоқи ҳамидаи исломӣ костагӣ ворид намуд: “Ҳанӯз аз замони хилофат ихтилофҳо вусъат ёфта, як навъ теша задан ба решаи ваҳдату ягонагии мардуми мусалмонро ба вуҷуд оварда, то ба имрӯз ин кашокашҳо идома ёфтааст.”
Убайдуллоев ваҳдати миёни инсонҳоро “хост ва моли Худо” унвон карда, таъкид намудааст, ки дар ояи 70-уми сураи Исро: «Ҳамоно, фарзандони Одамро гиромӣ кардем ва дар биёбону дар дарё онҳоро барнишондем; ва ба онҳо аз покизаҳо рӯзӣ додем ва онҳоро бар бисёре аз он чи офаридем фазли бисёре додем.»
Дар ҳамин ҳол Убайдуллоев таъкид кардааст, ки ҳамаи таҳдидҳо ба ваҳдату сулҳ бояд илман омӯхтаю тадқиқ шаванд ва барои бақои ваҳдат тамоми чораҳо андешида шаванд.
Мӯҳр
ТАҚВИМ
« Ноябр 2024 » |
---|
Душ | Сеш | Чор | Пан | Ҷум | Шан | Якш |
---|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |