Вақте аз принсипҳои дунявият, ҳамзистӣ ва ваҳдати саросарӣ дар дунё ҳарф мезанем, муносибатамон ҳам бояд бо ин шиорҳо мувофиқ бошад. Барои мо фаронсавиҳо, ироқиҳо, суриягиҳо, амрикоиҳо, русҳову мардумони дигар дар навбати аввал инсон ҳастанд ва ҳеч гуна амали ғайриинсониро алайҳи онҳо, қабул надорему маҳкум мекунем. Онҳо низ дар қиболи мо бояд чунин кунанд ва ба эътиқоду муқаддасоти мо аҷр бигзоранд ё аққалан кордор нашаванд!
Одат шудааст, ки ҳамеша динхоҳонро ба тундгароӣ ва радикалӣ нисбат медиҳанд, вале инсоф бояд кард ва тамоми анвои таасуб ва тундгароӣ, аз ҷумла тундгарои сиёсӣ- давлатиро низ бояд маҳкум кард. Аз тарафи дигар, бояд ёдовар шуд, ки дар бисёр мавридҳо мавқеи радикалии сиёсӣ-давлатӣ дар муқобили дин боиси аксуламал, тундагароии динӣ мегардад. Мутаъсифона бисёриҳо ҳангоми баррасии масъалаи радикализм сабабу иллати онро нодида мегиранд.
Паҳни дубораи корикатураҳои Муҳаммад (с) бисёр кори зишт ва як амали ифротгароёнаи дунявӣ буд. Вақте дар Париж, пойтахти кишваре, ки бо ҳампаймонии кишварҳои ғарбиву Амрико 13 сол дар хоки Афғонистон барои нест кардани терроризм мубориза бурд, амали террористӣ анҷом мешавад, бояд аз худи Фаронса пурсид, ки дар ин 13 сол чи кор карданд? Ё онҳо (террористон)-ро аз лонаҳояшон ба маркази кишварҳояшон бурданд?
Ба таҳқири Муҳаммад (с) ва мусалмонҳо хотима диҳед. Онҳо ҳеч мушкилие бо шумо ва олам надоранд. Аз онҳое, ки ба инъикос ва навиштани ин мавзӯъҳо даст мезананд, ҳамчун як мусалмон хоҳиш мекунам, ҳадду марзро бишиносанд. Агар дунболи сиёсатҳои Ғарб ҳастед, бидуни таҳқири Муҳаммад (с) ва пайравонаш ин корро анҷом бидиҳед.