Э.Раҳмон ба муҳоҷирон: ДИИШ ҳатто бо мурдаҳо меҷангад
Эмомалӣ Раҳмон, раисиҷумҳури Тоҷикистон дар мулоқот бо намояндагони диаспора ва муҳоҷирони меҳнатии тоҷики муқими Бошқирдистон аз “душмани Ислом” будани гуруҳи ба ном “Давлати исломӣ”, ҳамеша дар фикри шаҳрвандони муҳоҷир будани худ гуфтааст.
Бино ба иттилои дафтари матбуоти президенти кишвар мулоқоти мазкур рӯзи чоршанбеи 8 июл баргузор шудааст. Эмомалӣ Раҳмон дар дидор бо намояндаи диаспора ва муҳоҷири меҳнатии тоҷик гуруҳи бо ном “Давлати Исломи”-ро хатарнок ва душмани ислом хонда, изҳор доштааст, он на танҳо бо зиндаҳо, балки бо мурдаҳо низ меҷангад ва даст ба хароб кардани қабрҳо мезанад. Манбаъ мегӯяд, раисҷумҳур таъкид кардааст, ҷиноятҳои ваҳшатноки ин гуруҳи террористӣ, ки ҳазорон одамони бегуноҳ, пиронсолону занону кӯдаконро қатл кардааст, гувоҳи он аст, ҳадафи бунёдгузорон ва роҳбарони ба ном “Давлати исломӣ” беобрӯ кардани Ислом ва дар дили инсонҳо ҷо кардани тарсу ҳарос аз ин дини муқаддас аст.
Ба гуфтаи Эмомалӣ Раҳмон, дар бисёр мулоқоту суханрониҳояш ҳамеша изҳор медорад, ки экстремизму терроризм, зӯровариву хушунат ва қатлу куштор бо дини мубини Ислом ягон робита ё умумияте надорад, “зеро Ислом дини сулҳу салоҳ ва ойини тараҳҳуму инсондӯстона мебошад. Хусусан, мазҳаби ҳанафии Ислом, ки мо пайрави он мебошем ва таълимоти асосгузори он - Имоми Аъзам, ки пири мазҳаби мо мебошад, инсонҳоро ба таҳаммулгароӣ ва муросову мадоро даъват мекунад”.
Раисиҷумҳури кишвар афзуда, ҳеч каси соҳибақл ва солимфикру огоҳ ба таҷовузкорон ҳамроҳ намешавад, зеро аз ахбори ҳаррӯзае, ки тавассути шабакаҳои телевизионию интернетӣ пахш мегардад, аён аст, онҳое, ки худро “эҳёгари Исломи ноб” меноманд, душмани исломанд ва дастҳояшон ба хуни мусулмонон ва одамони бегуноҳ оғушта аст. Оқои Раҳмон бо такия ба маълумоти Созмони милали муттаҳид гуфтааст, имрӯзҳо дар сафҳои гуруҳи терррористии “Давлати исломӣ” ҳазорон нафар террористҳо тақрибан аз 100 кишвари ҷаҳон, аз ҷумла аз кишварҳои пасошӯравӣ меҷанганд. Шумораи зиёди гумоштагонро шаҳрвандони кишварҳои Аврупои Ғарбӣ ташкил медиҳанд, ки дар миёни онҳо занҳо низ ҳастанд: “Ин ҳолат баёнгари маккориву ҳилагарии тарғиботчиён ва содагиву зудбоварии ҷавонон мебошад, ки ба доми фиреби террористҳо афтода, ба сӯи Ховари Миёна роҳ пеш гирифтаанд. Осори таърихӣ ва муҷассамаҳои бостоние, ки асрҳои зиёд побарҷо буданд, ҳоло ба хок яксон гаштаанд. Ин ҷинояткорон қасд доранд муқаддасоти зиёди исломиро низ хароб кунанд”.
Бино ба гуфтаи президенти кишвар, аз рӯи таҳлилҳои коршиносон гуруҳҳои тундрав дар бештар маврид дар миёни муҳоҷирон ва онҳое, ки аз муҳити хонавода дур афтодаанд, таблиғоти худро ба роҳ мемонанд, зеро ҷавононе, ки болои сарашон шахси маслиҳатдеҳ ва насиҳаткунанда надоранд, метавонанд ба осонӣ фирефтаи тарғиботи гуруҳҳои тундрав ва ифротгар шаванд: “Бинобар ин, шумо ҳамдиёрони азиз, ки ба кишвари дӯсту бародари Россия бо нияти неки бо меҳнати ҳалол таъмин кардани зиндагии осудаҳолонаи падару модар ва наздикону пайвандонатон омадаед, хуб меҳнат кунед, бо ҳамдиёрон тифоқ бошед, ҳамдигарро дастгирӣ намоед. Онҳое, ки калонсолу ботаҷриба ҳастанд, бояд ҳидоятгари ҷавонон бошанд, ба онҳо роҳи дурусти зиндагиро фаҳмонанд, ба худшиносиву худогоҳӣ даъват намоянд, роҳи фарқ кардани неку бад ва ҳаққу ноҳақро ёд диҳанд”.
Эмомалӣ Раҳмон ба намояндагони диаспораи тоҷик гуфтааст, “ҳар яки шумо бояд хислатҳои неку ҳамидаи миллиамонро минбаъд низ пос доред, ҷавононро аз роҳи бад гардонед, аз аҳли хонадон ва наздиконатон, ки дар Ватан ҳастанд, бехабар набошед ва доим дар фикри Ватан, ободии он болоравии обрӯи тоҷикон бошед”.
Дар идомаи суханронии худ, раисиҷумҳур дар хитоб ба муҳоҷирон гуфтааст, “ҳамеша дар фикри шумо ва интизори шумо ҳастем, тамоми саъю талоши худро ба он равона месозем, ки масъалаву мушкилоти кору фаъолият ва будубоши шуморо ҳаллу фасл кунем”.